De Engelsen zeggen het mooi: Energy flows where attention goes. Van aandacht gaan mensen groeien, en dat blijkt ook uit deze verhalen.
Wel/niet mondkapje, wel/niet knuffel, wel/niet testen? Met al je vrienden in hetzelfde coronaschuitje, is het flink aftasten in welke bubbel de ander verkeert. Voor je het weet, sla je de plank verrassend mis, merk ik.
Hoe krijg je lucht in een benauwde gezinsquarantaine, die op de voet wordt gevolgd door de buitenwacht? Controle en stress helpen in ieder geval niet, ontdekken we.
Vakantie? Avonturieren? Zonder gouwe-ouwe veilige haven ben ik er minder happig op.
Hoe steun je iemand die treurt? En welke aandacht helpt je zelf op die momenten? Meeleven is een vak apart, ontdek ik telkens.
Ben je in voor een eigen 'Portie Veerkracht'-verhaal, buiten de schijnwerpers? Als spiegel: wie ben ik en waar sta ik voor? Om richting te geven aan keuzes, vervolgstappen in leven en loopbaan?
Hoe houd ik me als introvert staande in onze hyperactieve maatschappij? Net als mijn moeder, ontdekte ik. Schaamteloos mijmerend, maar dan zonder sigaret.
Waarom niet ongegeneerd en onbevangen al het moois opslurpen? Ik heb het me vaak afgevraagd.
In een wereld waarin alles snel moet, is het hard zoeken naar een beetje onthaaste werkplek. Maar op mijn trage walhalla zal menig mindfulness-adept jaloers zijn…
Maandelijks interview ik de oudste generatie over hun veerkracht. Deze keer de ‘portie’ van Trude Maas-de Brouwer, die het verdomt om op routine te draaien.
Hoe doe je een dierbare beseffen dat ze in een verpleeghuis op haar plek is? Daar is geen manier voor, weet ik inmiddels.
