“Schaamte ís kwetsbaarheid. En daar hebben we allemaal zo’n afkeer van. Het brein haat pijn, angst en controle-verlies. Zo simpel is het.” Spijker op z'n kop door leiderschap-expert Jakob van Wielink. Ik interviewde hem voor MT/Sprout over mijn favoriete onderwerp.
Wat mocht ik dit jaar weer een mooie mensen interviewen! Telkens raak ik in de ban van hun openhartige verhalen. Waarom? Je leest het hier.
Hoogleraar en schrijfster Aukje Nauta doet (bijna) nooit meer alsof. Of het nu gaat om haar driehoeksverhouding of #metoo-ervaring, zonder omhaal legt ze haar ongemak op tafel. En dat doet ze niet voor niets. ‘Shame dies on exposure, dus spreek je uit’, drukt ze volle zalen op het hart.
Marnix Reijmerink zegt het vaak tegen de mensen die hij begeleidt: er is geen pilletje tegen schaamte. De enige remedie is om je kwetsbaarheid te delen en vol in het licht te zetten. Hoe werkt dat? En hoe doet hij dat zelf eigenlijk?
Ik bewonder de mensen die meedoen aan mijn Portie Schaamte-interviews. Allemaal durven ze hun ware gezicht te tonen, los van geheimen en taboes. En nu ging ik zelf met de billen bloot, voor het populaire JAN Magazine. Wat een avontuur.
Hoe ver ga je in het oprakelen van familiegeheimen? Verstikt door de schone schijn, zocht schrijfster Miloe van Beek haar eigen grenzen op. En ontdekte hoe het oplucht als je - ondanks alles - tóch voor openheid kiest.
Appje van de hoofdredacteur van ZIN Magazine: was ik te porren voor een stuk over levenslust, vier pagina’s lang? Nou, graag! In deze wispelturige tijden zijn alle porties optimisme van harte welkom.
JJ van Zon maakte zijn jongensdroom waar en danste jarenlang de sterren van de hemel op wereldwijde podia. Maar onderhuids knaagde er een schaamte, die uiteindelijk niet te temmen viel met een uitbundig leven vol party’s en drugs.
Praten mannen moeilijker over hun kwetsbaarheid? Het lijkt erop. Terwijl openheid juist zo kan helpen, merkt Paul Arnold. Oók op de apenrots van het bedrijfsleven.
Ilvy Njiokiktjien, een van Nederlands toonaangevendste fotografen, is helemaal vóór openheid over schaamte. Niet voor niets zoekt ze in haar werk naar de echte, rauwe verhalen in een mensenleven. Maar haar eigen kwetsbaarheid? Die negeert ze toch liever.
