Zomaar eenzaam
Niets voelt zo verlaten als eenzaamheid, ontdek ik geregeld. Het voelen is eenzaam, het aan mezelf toegeven is eenzaam. En ho maar dat ik dat aan anderen opbiecht, want dan val ik door de mand als sneu wezen.
Het is alweer even geleden, maar de laatste jaarwisseling was het raak. Vanwege sluimerende griepklachten vierden we het festijn thuis. We telden af, proostten op 2023, deden een family hug en toen.. dook iedereen op zijn telefoon om de buitenwacht te contacten.
Alleen ik niet. Van het een op het andere moment voelde ik me hol, moe, klaar
Terwijl de juichende nieuwjaarswensen binnen biepten, legde ik mijn mobiel weg. Vanachter het raam bekeek ik het vuurwerk en perste er wat ‘oehs’ en ‘ahs’ uit. Kon ik al naar bed?
Het lege gevoel verraste me, en ook weer niet. Nooit ben ik rond de jaarwisseling in topvorm. Niet op hippe dansfeesten, noch in knusse sferen. Eerder voel ik me dan.. ja hoe precies? Ontheemd?
Kennelijk lukt het me niet om ‘per se blij te zijn omdat iedereen dat is’. En elk jaar weer haal ik op 2 januari opgelucht adem. Wanneer we – uitgeslapen en wel – weer gewoon normaal kunnen doen.
Behalve aan mijn echtgenoot, heb ik dit nooit ruiterlijk toegegeven. Tot laatst opeens.
Met een vriendin – een warm mens met een geanimeerd leven – neem ik onze winterse mijlpalen door:
‘Had jij eigenlijk nog een leuke oud & nieuw?’, informeert ze.
Ik, automatisch: ‘Ja, absoluut!’. Onmiddellijk krijg ik het warm.
‘Of.. om eerlijk te zijn: nee’, corrigeer ik me. Schoorvoetend vertel ik over mijn ervaring.
Ze schrikt er niet van. ‘Ah joh, ik lag dit keer al om 23.30 uur op bed.’
En dan: ‘Ik heb ook geen ouders meer hè? Verder ligt die opzettelijke gezelligheid me niet zo’.
Samen concluderen we hoe overgewaardeerd die jaarwisseling toch is. En nu we het er toch over hebben: eigenlijk alle te-geregisseerde-feesten. We vragen ons af hoezeer we in gebreke blijven door niet altijd opgewekt mee te doen.
Uitkomen voor je eenzame stemmingen voelt als falen, heb ik altijd gedacht. Maar het tegenovergestelde blijkt waar: de eerlijkheid lucht op
‘Zullen wij elkaar dan volgend nieuwjaar om 00.00 uur bellen?’, stelt mijn vriendin voor.
We lachen, maar weten beiden beter.
Dit moment samen is meer dan genoeg.
© Teus Lebbing, www.abrandnewstory.nl
© foto’s: Lucy Lambriex, www.ziebinnenzijde.nl
Nieuwsgierig naar meer blikken op schaamte? Klik hier voor mijn interview-reeks ‘Portie schaamte’. Of check dit artikel dat ik erover schreef: ‘Voorbij de schaamte ligt de vrijheid’.
Ben je het onderwerp (even) zat? No worries! Op A brand new story vind je volop andere verhalen van echte mensen, die je kunnen raken en inspireren.

Laat jij je graag:
- raken & inspireren
- door persoonlijke verhalen
- van echte mensen
- vol besmettelijke openhartigheid
- over hun veerkracht, groei, schaamte, keuzes & levenslust
- die ertoe doen en je verder helpen?
Meld je aan voor mijn (min of meer) maandelijkse nieuwsbrief!
Meer lezen van A brand new story?
Pleidooi voor meer schaamte in de boardroom
“Schaamte ís kwetsbaarheid. En daar hebben we allemaal zo’n afkeer van. Het brein haat pijn, angst en controle-verlies. Zo simpel is het.” Spijker op z'n kop door leiderschap-expert Jakob van Wielink. Ik interviewde hem voor MT/Sprout over mijn favoriete onderwerp.
Allemaal mooie mensen
Wat mocht ik dit jaar weer een mooie mensen interviewen! Telkens raak ik in de ban van hun openhartige verhalen. Waarom? Je leest het hier.
Portie schaamte #10: ‘Onze ingewikkelde liefdesrelatie is een leerschool voor mij’
Hoogleraar en schrijfster Aukje Nauta doet (bijna) nooit meer alsof. Of het nu gaat om haar driehoeksverhouding of #metoo-ervaring, zonder omhaal legt ze haar ongemak op tafel. En dat doet ze niet voor niets. ‘Shame dies on exposure, dus spreek je uit’, drukt ze volle zalen op het hart.
Portie Schaamte #9: ‘Mijn grootste schaamte heb ik uiteindelijk kunnen loslaten’
Marnix Reijmerink zegt het vaak tegen de mensen die hij begeleidt: er is geen pilletje tegen schaamte. De enige remedie is om je kwetsbaarheid te delen en vol in het licht te zetten. Hoe werkt dat? En hoe doet hij dat zelf eigenlijk?
Herkenbaar….
Aaaah Teus wat mooi 🤩 Een pareltje 🙏🏻😘
Een echte Teus, zo mooi, zo klein geschreven en oh zo oprecht!
Snel weer een mooie wandeling maken met liefs!
Wat een mooie blog weer en herkenbaar dat je je juist op drukke of zgn feestelijke momenten juist heel eenzaam of niet verbonden kan voelen.
Mooi stuk! En herkenbaar. Oud en Nieuw geeft mij ook meestal een diep verlangen om er vroeg in te kruipen.
kortom: niets aan toe te voegen, want het woord “herkenbaar” is al vele malen genoemd.
Mooi! Herkenbaar. Klein groots dapper!
Zo mooi beschreven Teus!! dank voor je prachtige invoelbare verhalen!
Mooi ❤️
Mooi Teus! En wederom weer heel herkenbaar!
Mooi en herkenbaar Teus!
Wat beschrijf je dat mooi, krachtig, tot he point, inzichtelijk. Wat ik ook zo goed vind: een zwaar onderwerp, zonder zwaar gemoed. Dank voor het delen.
Prachtig geschreven Teus en ook herkenbaar
Ha Teus, jaaaaa, hij is weer raak.
Ik voel me zelden zo eenzaam dan wanneer ik mij in het gezelschap bevind van mensen die het allemaal reuze naar hun zin lijken te hebben, op die “hippe dansfeesten” en zo. Ik voel me juist daar vaak zo ontheemd en kijk meestal ietwat verbijsterd om me heen……waarom gaat iedereen uit z’n bol en loop ik heimelijk ongemakkelijk rond en zoek naar de eesrte gelegenheid om ‘m te smeren. Gewoon niet zo’n feestbeest. Nu vind ik dat inmidels prima. Ik voel me het minst eenzaam en het meest heel als ik alleen loop. Ik voel me niet aangehaakt en eenzaam als ik me bevind tussen hossende en feestende mensen bij gelegenheden waar het leuk moet zijn.
En daarom ben ik zo blij met mijn nieuwe leven. In een dorp van 480 inwoners. Geen gekkigheid. Alleen quatorze juillet. Allemaal oersaai. En zo fijn !
Enfin, je gaat het zien in augustus !
Geweldig, mooi, openhartig verhaal Teus!
Weer een briljante om toe te voegen aan jouw prachtige verhalen.
Misschien niet zo’n sexy onderwerp maar wel weer heel zo herkenbaar!
Wat een mooi stuk, uit het leven gegrepen…
Prachtig Teus, en zoo herkenbaar. Dank je🌱
Heel herkenbaar. Ik prijs me gelukkig sinds dat ik mij dit realiseerde meer vrienden van mij er hetzelfde in staan.
Ja! Precies dat! Dank!
Wat herkenbaar en mooi deze openheid
Dank je wel voor je delen en voorgaan Teus!
Ja, echt elkaar ontmoeten is er niet meer bij, een appje en mailtje en dan liefs zo kort mogelijk.
Herkenbaar 😀
Wat bijzonder, ook wij hebben dit jaar als gezin naar elkaar uitgesproken dat we helemaal niets hebben met “oud en nieuw”. De jongste nog wel: vuurwerk buiten, natuurlijk. Maar de oudsten hebben er ook niets mee. Mijn moeder roept het al jaren, en ik dacht steeds nog ‘dat is vast niet doorleefd, maar noodgedwongen dat ze dat zegt’. Ik associeerde het met ‘sneu’ als je niet iets deed met groepen mensen, maar nu wij deze feestdag ook totaal overgewaardeerd hebben verklaard denk ik alleen maar: ze had al jaren gelijk. Heb jij het ook met andere feestdagen? Met Kerst-eten kan mij de groep niet groot genoeg zijn, namelijk, dat vind ik zo gek. (Moet ik wel in de keuken kunnen staan, dat zal een deel verklaren.)
dankjewel, erg herkenbaar vooral bij oud en nieuw! 😄 Fijn om te lezen en ik denk zeker dat er vele met ons zijn. Het blijkt zelfs dat “eenzaamheid” systemisch kan worden doorgegeven.
Wat heb je dat weer prachtig en treffend beschreven! En zo herkenbaar, het gevoel van eenzaamheid..
Mooi beschreven, Teus! maar hier in Canada schamen we ons er helemaal niet voor! 🤣 We gaan allemaal gewoon om 22u naar bed en vuurwerk is er ook niet. Wel zo diervriendelijk 😊 En op 1 januari is het weer een gewone skidag 😍
Herkenbaar
Herkenbaar! Dank voor je openheid!
Herkenbaar😊
Wat een goed verhaal!
Wat schrijf jij toch verschrikkelijk mooie verhalen! ❤️