LUCHT IN HET QUARANTAINEHOL

‘Waar ben je bang voor?’ Aan de telefoon klinkt de stem van een arts die ik ken. Na drie dagen in gezinsquarantaine – echtgenoot is positief getest op corona – belde ik haar voor een nuchtere specialistenblik. Doen we het goed, zien we iets over het hoofd? Hoe lang moeten we eigenlijk in aparte kamers bivakkeren? En mogen we eigenlijk wel een luchtje scheppen? Mijn hoofd tolt en ik merk hoe ingewikkeld het is om te berusten in zo’n benauwde situatie. Zeker wanneer de omgeving kritisch meekijkt, hoe aardig dat ook is bedoeld.

Want allemaal zijn we tegenwoordig ‘expert’ op het gebied van Covid-19; we strooien met weetjes, feitjes en van-horen-zeggens en tegelijk weten we vrij weinig – zo grillig en persoonlijk verloopt het ziektebeeld nu eenmaal. Vind dan maar eens je eigen weg in de rollercoaster van positief-getesten.

Een normale griep ziek je uit, in alle rust; corona, daarentegen, beleef je samen

Niet alleen met het warme bad van familie en vrienden, maar ook met de GGD en de ‘bronnen’ van mogelijke mede-besmetten, die soms in blinde paniek schieten zodra je ze op de hoogte stelt.

Tijdens mijn telefoontje met de arts vertel ik over alle tegenstrijdige reacties en adviezen die we krijgen en struikel over mijn woorden. Totdat zij dus vraagt waar ik bang voor ben. Ik haper, en plots begint me te dagen hoe lang ik me al schrap zet. Hoe de dagelijkse storm aan nieuwsberichten en coronamaatregelen vat op me heeft en me vrees inboezemt. Niet zozeer om zelf ziek te worden, maar vooral om dierbaren te verliezen, zonder dat ik er grip op heb. En nu is mijn man positief getest, dus – in mijn benardste dromen – komt dat doemscenario opeens heel dichtbij.

Om de angstgrillen te bezweren, doe ik wat ik vaker doe in onzekere tijden: ik maak overuren in moederen, piekeren en over-de-top-netjes-de-regels-opvolgen. Ik zorg, isoleer en ontsmet dat het me een lieve lust is. Want stel dat ik verzaak! Of dat iemand ons beticht van nalatigheid! Hondsvermoeiend is dat, realiseer ik me. En mijn echtgenoot? Ik betwijfel of hij er van opknapt, noch of ons gezins-immuunsysteem er wel bij vaart.

Want als er iets funest is voor je lichaam – en dat hebben legio wetenschappers onomstotelijk bewezen – dan is het stress

En dat is ook precies wat de arts mij vervolgens op het hart drukt. ‘Wat ik jullie het meeste toewens, is ontspanning en vertrouwen in het zelfhelend vermogen van het lichaam’, zegt ze. Waarna ze de relevante cijfers opdreunt, gebaseerd op de meest recente data. Die klinken een stuk relativerender dan de versies die ik inmiddels in mijn hoofd heb opgeblazen: slechts 2 procent van de corona-patiënten wordt écht ziek; tot de 60 jaar gaat er bijna niemand aan dood. Hoe gaat het me helpen als ik me op die minieme kans richt?

Ook vat ze nog even de do’s samen, om mentaal en lichamelijk in vorm te blijven: buiten zijn is het veiligste wat je kunt doen! Eet gezond! Slaap voldoende! Beweeg! Concentreer je op leuke ervaringen! Hee, zijn dit niet de ingrediënten voor een gezonde levensstijl, die we in gewone omstandigheden met het gezin moeiteloos in de praktijk brengen?

Ik zucht en begin enigszins op te klaren. Kijk, dít kunnen we händelen, bedenk ik. En tegelijk ben ik verbaasd over de angstcultuur die we met elkaar hebben weten op te tuigen. Heus vertrekken zich betreurenswaardige persoonlijke drama’s door corona, maar door welke enge ziektes al niet meer? Stel dat we dáár dagelijks de statistieken van zouden volgen? Durven we dan nog te leven? We zijn nu eenmaal mega-kwetsbaar als mens en er kán ons van alles overkomen.

De vraag is: wat doen we in de tussentijd? Continu panikeren of er zoveel mogelijk iets gezelligs van maken?

Ik bedank de arts voor haar bemoedigende woorden en snel naar het haastig ingerichte isoleerhok van mijn man. Zonder te twijfelen geef ik hem een dikke knuffel. Allebei krijgen we weer lucht.

© Teus Lebbing, www.abrandnewstory.nl

Oh, en even dit: wil je (delen uit) mijn blog gebruiken voor eigen doeleinden? Dat vind ik een compliment, maar wel graag in overleg en met bronvermelding.

Leuke bijvangst: deze kortere versie verscheen op 10 november in het Algemeen Dagblad:
‘Met corona in huis merk ik hoe de angstcultuur ons in de greep heeft’

 

Meer blogs lezen over persoonlijke groei en veerkracht? Klik hier of check deze:

Zin in dappere verhalen van dappere mensen over de klappen in het leven en hoe je die kunt opvangen? Lees hier de interviewserie ‘Portie Veerkracht’.