Echte verhalen van echte mensen

Hoe ver ga je in het oprakelen van familiegeheimen? Verstikt door de schone schijn, zocht schrijfster Miloe van Beek haar eigen grenzen op. En ontdekte hoe het oplucht als je - ondanks alles - tóch voor openheid kiest.

JJ van Zon maakte zijn jongensdroom waar en danste jarenlang de sterren van de hemel op wereldwijde podia. Maar onderhuids knaagde er een schaamte, die uiteindelijk niet te temmen viel met een uitbundig leven vol party’s en drugs.

Praten mannen moeilijker over hun kwetsbaarheid? Het lijkt erop. Terwijl openheid juist zo kan helpen, merkt Paul Arnold. Oók op de apenrots van het bedrijfsleven.

Ilvy Njiokiktjien, een van Nederlands toonaangevendste fotografen, is helemaal vóór openheid over schaamte. Niet voor niets zoekt ze in haar werk naar de echte, rauwe verhalen in een mensenleven. Maar haar eigen kwetsbaarheid? Die negeert ze toch liever.

Eindelijk een Portie Schaamte van een man, en wat voor één. Organisatieadviseur en schrijver Harold Janssen heeft er zijn werk van gemaakt om mensen een stem te geven. Dat dat niet altijd lukt, vindt hij beschamend. Toch zit hij niet bij de pakken neer. Juist niet.

Zweten, verkrampen, jezelf klein houden: traumatherapeut Marijn Schrieken weet hoe remmend schaamte is, ook uit eigen ervaring. Maar er is hoop, benadrukt ze: 'Het onder ogen zien en delen kan je vleugels geven'

De 1e Portie Schaamte maakte veel los bij lezers. Hoog tijd dus voor deel 2, het indrukwekkende verhaal van psycholoog Leonie Vogels: ‘Ik weet hoeveel rust en vrijheid het oplevert als je je masker afgooit, maar gun ik mezelf dat ook?’

Schaamte: we voelen het allemaal, maar praten er zelden over. Te ongemakkelijk. Terwijl het juist zo kan opluchten en gesprekken verfrissen. Wedden? In deze interviewserie neem ik de proef op de som. Gaby Ammerlaan trapt af: 'Ja, mezelf goed genoeg vinden… Het is een heel proces, maar ik blijf oefenen’.