Ik geloof in de kracht van echte verhalen van echte mensen. Persoonlijke, concrete verhalen verbinden en versterken, individueel en gezamenlijk. Als een motor die de accu oplaadt – van mensen, van teams en van organisaties.
Wel/niet mondkapje, wel/niet knuffel, wel/niet testen? Met al je vrienden in hetzelfde coronaschuitje, is het flink aftasten in welke bubbel de ander verkeert. Voor je het weet, sla je de plank verrassend mis, merk ik.
Hoe krijg je lucht in een benauwde gezinsquarantaine, die op de voet wordt gevolgd door de buitenwacht? Controle en stress helpen in ieder geval niet, ontdekken we.
In stilte lijden in een ratrace van presteren: wat doet dat met een mens? Na de diepste dieptepunten wist Mirte Sonntag op te staan, en hoe: ‘Alleen door open te zijn over je wanhoop, kan er weer hoop ontstaan’.
Een dagelijkse happening in coronatijd: korte lontjes in de supermarkt en op het fietspad. Wat zit er toch áchter die uitbarstingen? Ik besluit het op de man af te vragen.
Hèt antwoord op ingewikkelde levensvragen heeft niemand, ook tijdens de pandemie niet. Maar het erover hebben, helpt, leer ik van alle veerkrachtige mensen die ik interview.
Als alles wat normaal was dat opeens niet meer is, hoe reageren we dan? Dat ontdekte Bas Wijnen al voor de coronacrisis. Sinds zijn herseninfarct zoekt hij naar de 'nieuwe' Bas.
Hoe blijven we monter, flexibel en stressbestendig in een wereld die aan het wankelen is? Een speciale Portie Veerkracht dit keer, van Marjolein Broeren, die al eerder moest dealen met een ongewisse toekomst.
Hoe vang je de klappen in het leven op? In deze Portie Veerkracht weer zo'n dapper mens aan het woord, ondernemer en topsporter Kees-Jan van der Klooster: ‘Nog nooit sliep ik zo rustig als de weken na mijn dwarslaesie’.
Het kan nooit genoeg zijn, de aandacht en erkenning voor mensen die klappen te verstouwen hebben. Dat blijkt ook weer uit de stroom reacties op de 'Portie Veerkracht' van Lydia. Met hart en ziel blijf ik ze dan ook opdiepen, de persoonlijke verhalen vol rimpels. Tot een boek aan toe.
Na mijn interviews met zeventigers en tachtigers, ben ik benieuwd naar de Portie Veerkracht van andere generaties. Dit keer het indrukwekkende verhaal van Lydia Schmidt, die zich, hoe fiks de klap ook, telkens weer weet te vermannen.
