KICKS VOOR NIKS
‘Hoe ziet de wereld eruit als niemand je voorkauwt wat je moet doen? Dan is het aan jou om je koers te bepalen. Wat die koers is, ontdek je puur door te ontdekken en te leren. Alleen en met anderen’.
Deze regels schreef ik jaren geleden tijdens een verandertraject van de politie. Medewerkers waren met elkaar nieuwe organisatievormen aan het ontwikkelen en leerden dat dat alleen lukt als je je routines durft los te laten. En al zoekend, beproevend en delend met elkaar uitvogelt wat er mogelijk is en wat je daarin zelf kunt betekenen.
Tijdens deze zoektocht van de politiemensen, vingen we met een stel journalisten hun veranderverhalen. Over hun onwennigheid, bijvoorbeeld, om aan dingen te beginnen waarvan ze de afloop niet kenden. Maar ook over de berg aan kracht, vindingrijkheid en energie die dat losmaakte en hen met elkaar verder bracht.
Dát is de winst van het avontuur, leerden we met z’n allen
En die conclusie plopt in mijn hoofd, nu ik me met 250 man uit alle windstreken 3 dagen lang verschans aan de Rotterdamse Cruise Terminal. We zijn er om met elkaar uit te vinden hoe we een verschil kunnen maken in ons vak, in organisaties, in de wereld.
Voor zo’n groots thema en grootse setting wil ik nog weleens terugdeinzen, helemaal als ik geacht word pen, papier en interviewblik thuis te laten. Maar nu had ik de invitatie met beide handen aangenomen. Gastheer was namelijk Kessels & Smit, The Learning Company: een hecht netwerk van adviseurs die, net als ik, graag hun ziel en zaligheid in groei en ontwikkeling steken. Hun 40-jarig jubileum vieren ze – heel sympathiek – al verbindend en ontdekkend met andere leergierigen uit hun netwerk.*
Toch begin ik tijdens de ontvangst te twijfelen. Wat moet ik met alle vriendelijke gezichten en zij met mij? Wat kan ons – behalve deze inspirerende omgeving – nu binden? Heb ik hier eigenlijk wel tijd voor en wil ik überhaupt 3 dagen lang stilstaan bij mijn bijdrage aan de toekomst?
Ik struikel over mijn behoefte aan voorspelbaarheid. Kon je me als kind wakker maken om te spelen en te ontdekken, ergens onderweg ben ik die onbevangenheid verloren
Ik ben kennelijk gedrild geraakt in afvinklijstjes, SMART-afspraken, regels en verwachtingen en daar schrik ik van. Goed beschouwd, heeft Kessels & Smit ons uitgenodigd om 3 dagen lang in de wei te komen spelen en in plaats van te huppelen van plezier, voel ik me verloren. Hoe confronterend is dat?
Zo vaak als ik schrijf over mensen die dealen met ongemak en onzekerheid, moet ik er nu zelf doorheen. Vind ik dat fijn? Nee. Maar na wat zweterige uurtjes, besluit ik mezelf een schop onder de kont te geven. Ik parkeer mijn telefoon/agenda/kritische innerlijke stem en stort me in het avontuur.
Ik luister, klets, stel me open en onderga dat het me een lieve lust is. En merk bijvoorbeeld hoeveel onverwachte gesprekken, ontroeringen en inzichten er ontstaan in een ruimte met geïnteresseerde mensen. Hoe gretig we – met bijeengeraapte moed – onze verhalen delen over wat ons drijft, hoe we willen bijdragen, waar we in geloven. En hoeveel creativiteit, plezier en verbinding dat opwekt.
Dat is wat aandacht, interesse en ruimte doen: vraag mensen op de man af waarvan hun hart gaat zingen en je hebt geheid boeiende gesprekken waar je wat van opsteekt
Allemaal ‘kicks voor niks’ die het leven zo rijk maken, en die je weer kunt delen met anderen. Is er een sterkere motor voor groei en verandering dan dat?
Als interviewer en schrijver ben ik al langer doordrongen van de waarde van elkaar zien en horen, en heb ik met precies dat doel A brand new story opgericht. Maar ‘kaal’ en ‘uit functie’ moet het idee toch duidelijk weer even landen. En dat is denk ik mijn grootste opsteker van deze driedaagse: de bevestiging dat je als mens – ook ik – echt niet groots en meeslepend hoeft te denken en te doen om mee te tellen.
Meer dan veelomvattende concepten, zijn het de ‘kleine’ verhalen over dromen, aspiraties, twijfels en worstelingen die aansteken en kunnen leiden tot waardevolle initiatieven
Want behalve met een hoofd vol verhalen, creatieve energie en kersverse contacten, gingen we als deelnemers wel degelijk met uitvoerbare ideeën en ontwerpen naar huis. Heus niet allemaal nieuw voor de wereld, wel nieuw voor de mensen die er verder mee aan de slag gaan.
En de initiatiefnemers van Kessels & Smit? Die maakten eenzelfde balans op van hun jubileumavontuur: ‘We wisten niet waar we aan begonnen, maar vinden de bijeenkomst nu al geslaagd. Omdat we mensen hier een soort in-between-space bieden om vrijuit met elkaar te denken – over wat je achterlaat, wat je meeneemt, waar je op hoopt en van droomt in deze wereld.’
Om zonder instructie te spelen dus.
Ben blij dat ik daar weer het plezier van heb ontdekt.
Tekst: Teus Lebbing, www.abrandnewstory.nl
* Deze blog schreef ik naar aanleiding van het ‘Make A Difference Event’, dat Kessels & Smit eind mei organiseerde ter ere van het 40-jarig jubileum. Thema: ‘Radical connectedness for flourishing human beings/flourishing organisations/a flourishing world’. Als vorm was de zogenaamde Appreciative Inquiry Summit gekozen: een bijeenkomst, speciaal ontworpen om de dromen, aspiraties en talenten van deelnemers naar boven te halen, om creatieve samenwerkingsverbanden te smeden en om iedereen in staat te stellen praktische plannen voor de toekomst te ontwerpen. Hier lees en zie je er meer over: http://www.kessels-smit.com/nl/made-ons-make-a-difference-event.
Deze blog is ook in het Engels verschenen, in het Make a difference magazine: https://www.kessels-smit.com/files/Made_Magazine_nummer2.pdf
Het verandertraject bij de Nationale Politie dat ik noem heet De Hark Voorbij, zie ook www.harkvoorbij.nl
Nu weer even rust. Mooi verhaal. Doe er je voordeel mee!
Geweldig verhaal! En herkenbaar. Ik voelde mij eerst ook wat onwennig maar begon steeds meer te genieten. Mede dankzij het steeds vertrouwdere thuishonk, tafel 24. En heb nog weken op roze wolken gelopen! Mede dankzij jou Teus! .
Wat ruimte en loslaten allemaal al niet met je kunnen doen… Mooi beschreven Teus en hopelijk kun je er nog lang je lering & vermaak uit trekken 😉
Mooi recept om van een massale bijeenkomst echt iets waardevols mee te nemen. Wat je erin stopt krijg je op die manier dubbel terug.
Wat een gewaagde maar fantastische manier om zo een jubileum te vieren. Om de relaties op deze wijze een onzelfzuchtige ontdekkingstocht naar zichzelf en anderen te gunnen. Zo creëer je loyaliteit en goodwill bij je relaties. Zeer lovenswaardig en wat geweldig dat jij daar deel van uit mocht maken. Dit nodigt mij in elk geval uit tot nadenken en geven ook mij, al was ik er niet bij, ‘kicks voor niks’.
dag Teus,
Dank je wel om op deze manier je zoektocht zo helder te beschrijven, en de keuzes die je daarin gemaakt hebt.Een verhaal als dit van jou voegt zo veel kleur toe aan wat het Make A Difference Event was. Het feit dat je het opschrijft en nu stuurt, voelt als een heel fijn cadeau.
Dank daarvoor!
hartelijke groet,
Luc
Had het genoegen erbij te mogen zijn :-). Deels herkenbaar, in de zin van: dat ik niet groots en meeslepend hoef te zijn om… En vooral: dat het om het ‘kleine’ gaat, heel dichtbij, bij wat je zelf voor dromen en ambities hebt, en wat je zelf wilt veranderen. Daarmee steek je hopelijk anderen aan. Het heeft mij in elk geval weer nieuwe inspiratie gegeven in mijn werk (en sowieso): anderen echt zien & dat laten merken. Effect daarvan is, zo is mijn ervaring, een ‘directer’ contact.
Dag Teus, complimenten voor je inspirerende blog; ook voor mij was tafel 24 in die inspirerende setting een basishonk; fijn om nieuwe verhalen en inspiratie weer te kunnen delen en ff te kunnen landen – volgens mij mooie parallel met het “echte” leven. Een belangrijk inzicht hoe groots een klein gebaar kan zijn met onze verbindende oefening zonder woorden en alleen een uitnodigend gebaar echt contact te maken. Fijn om daar samen te zijn! Groetjes van Anette.
Wat een mooi verslag.
Dank voor het delen.
En fijn je op deze dagen ontmoet te hebben!