Veranderverhalen voor organisaties

Ik help organisaties te veranderen door de persoonlijke ervaringen en inzichten binnen en buiten teams op te diepen, te schrijven en te delen. Met als opbrengst: betrokkenheid, begrip, herkenning, inspiratie, samen leren en groeien. Een selectie.

Wat een opsteker: voor de tweede keer in één jaar mogen mijn verhalen in het centrum van een stad pronken, dit keer in Gouda. Ter ere van 750 jaar stadsrechten zette kunstenaar Bram Tackenberg 170 (!) inwoners in de spotlights. En ik had het geluk dat ik een aantal van hen mocht interviewen over hun drijfveren en veerkracht. Het is een prachtige en krachtige productie geworden, neem maar eens een kijkje op de ‘Wij de Stad’-pagina.

Bijzondere reeks om te maken: voor het Amphia Ziekenhuis interviewde ik 16 medewerkers, patiënten en bewoners over hun herinneringen aan 62 jaar Amphia Langendijk, dat haar deuren sluit. Mooi hoe het ziekenhuis de kracht van verhalen benut om zoveel mogelijk mensen te betrekken bij alle veranderingen. Daar doe ik natuurlijk graag aan mee, óók vanwege de primeur: 2 weken lang zijn de interviews door heel Breda op billboards te lezen voor fietsers en wandelaars. Bekijk de Amphia-pagina en lees alle verhalen op rij.

Mooi blad, groot bereik, onderwerp dichtbij, dus een opdracht naar mijn hart: voor Zin Magazine maakte ik een interview-reeks over families die leven met dementie. Hoe echtpaar Wim en Letty, moeder José en dochter Charell, dochter Gül en vader Israël en de twee zussen Marnel en Sandra met alzheimer dealen? Je leest de verhalen op de Zin Magazine-pagina.

Meer veranderverhalen:

Ik schrijf persoonlijke verhalen over leven, dood en eigen regie – voor Relevant, het opiniemagazine van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE), dat vragen over de eigen keuze rondom het levenseinde behandelt. Ik draag bij als redactielid en journalist. Lees de verhalen op de NVVE-pagina.

Een opdracht die me op het lijf is geschreven: voor HSK, gespecialiseerd in psychische zorg aan BV Nederland, schrijf ik persoonlijke verhalen over mentale veerkracht. Hoe houd je als ziekenhuismanager je collega’s weerbaar tijdens de coronagolven? Hoe voorkom je dat je als medewerker bij Meldpunt Kinderporno afstompt? Hoe verteer je als topmanager een burn-out? Klik hier voor de openhartige interviewreeks, die ‘de vele gezichten van mentaal gezond’ toont én het nut van preventie.

Communicatie-activist Esther Barfoot steekt graag haar neus in bewegende werelden en schakelt mij vervolgens in om de veranderverhalen op te diepen. Zo interview ik deze groeiende community van professionals/bewoners/ambtenaren/visionairs en creatievelingen over hun inspanningen voor een klimaatbestendig Rotterdam:

Ter versterking van de verander- en leertrajecten van organisatievernieuwer Broosz, diep ik regelmatig ervaringsverhalen op van mensen en teams die zich anders/nieuwer/slimmer durven te organiseren, zoals:

‘Dichterbij de zorg kom je niet’
‘Met elkaar durven we dapper te zijn’
‘Ik duik zo diep mogelijk de praktijk in’
Persoonlijke verhalen van professionals in de jeugdzorg voor de publicatie ‘Bezielde Professionals & Pionierende Wethouders – Transformatie van de zorg voor de jeugd in zicht? (Broosz en Stichting Innovatie Jeugdzorg).

Persoonlijke interviews met leerlingen, docenten en experts voor ‘De bezielde samenleving – een leven lang ontwikkelen in het MBO’, een bookazine boordevol verhalen en bespiegelingen over de waarde van het MBO-onderwijs, de drijvende kracht achter onze economie en samenleving.

De dood blijft een gewaagd thema voor een hypochonder type als ik. Toch schuw ik het onderwerp niet. Want wat mag ik intieme en oprechte verhalen opschrijven van mensen die gaan of willen sterven, en die hen bijstaan. Ook voor het Expertisecentrum Euthanasie.

Persoonlijk interview met brandweerman Ed Wijland, over zijn ervaringen met PTSS, om collega’s inzicht te geven en aan te sporen tijdig hulp te zoeken als ze kampen met dezelfde klachten. Lees hier het interview.

Meeschrijven aan dit rake magazine vol ervaringsverhalen deed me eens te meer beseffen hoe kwetsbaar we zijn als mens, zeker als een ziekte ons treft. Hoe meer aandacht voor de psychosociale gevolgen bij ernstige lichamelijke aandoeningen, hoe beter. Dat deze campagne van Zorginstituut Nederland daar maar flink aan mag bijdragen! (samen met Els Wiegant)

Als onderdeel van het verandertraject ‘De Hark Voorbij (2013-2016), dompelde ik me drie jaar lang met een redactie onder om de kenmerkende veranderverhalen op te diepen, te schrijven en te delen. Deze persoonlijke verhalen van medewerkers over hun drijfveren, opstekers en strubbelingen verschenen op het intranet van de COR van de Nationale Politie. Ook schreef ik mee aan een jubileumboek, over 50 jaar Verkeerspolitie op de autosnelweg.

Persoonlijke verhalen van zorgprofessionals over drijfveren en samenwerking, om grote organisatieverandering te begeleiden (Centrum voor Jeugd & Gezin Rijnmond). Lees hier het magazine.

Vooruit, soms zit er ook een Bekende Nederlander tussen mijn ‘echte mensen met echte verhalen’ die ik interview. Dit keer Carice van Houten, over haar ambassadeurschap voor het Wereld Natuur Fonds. Lees hier.

“Het gaat niet om hoeveel procent je ziet. Het gaat om hoeveel procent je leeft”, is het uitgangspunt van Bartiméus, de grootste zorgorganisatie in Nederland voor visueel gehandicapten. Voor de speciale jubileumuitgave ‘100% Bartimeús’ schreef ik graag dit verhaal vol veerkracht van een moeder van drie kinderen met een oogaandoening:

‘Gelukkig zijn wij doordouwers’