“Schaamte ís kwetsbaarheid. En daar hebben we allemaal zo’n afkeer van. Het brein haat pijn, angst en controle-verlies. Zo simpel is het.”
Oh, wat herken ik deze woorden van Jakob van Wielink (expert in organisatieontwikkeling en leiderschap). Ik sprak hem voor MT/Sprout, het veelgelezen platform ‘dat van leiders betere leiders wil maken’.
Sinds ik over schaamte interview, krijg ik regelmatig reacties à la:
– kun je geen vrolijker onderwerp verzinnen?
– pff, moeten we het hier echt over hebben?
– je schamen doe je toch alleen als kind?
Maar het grappige is: met elk interview groeit mijn fascinatie voor dit ongemak
Allemaal voelen we kleine en grote schaamte. Toch praten we er zelden over, terwijl het zo kan opluchten, verhelderen en verbinden. Hoe komt dat?
Jakob maakte me weer wijzer. Met zijn ruime ervaring als executive coach weet hij: “Het is zo’n gemiste kans om het níet over schaamte te hebben.”
Overal – met vrienden, familie, collega’s, óók in de directiekamers
Want is er in het topmanagement geen ruimte voor schaamte, dan zijn de gevolgen groot, stelt hij:
“Je ziet leiders die gaan overcompenseren, te hard werken, roekeloze beslissingen nemen. Of ze gaan in hun onzekerheid anderen afbekken. Wat dat bully-gedrag voor desastreuze gevolgen heeft, hebben we onlangs in volle glorie in de tv-wereld kunnen zien.”
Hoe het anders kan? En wat er voor moois gebeurt als we wél door onze schroom heen breken?
Je leest zijn interview via deze link: ‘Waarom meer schaamte in de boardroom goed is – Leiders moeten vaker met de billen bloot’
© Teus Lebbing, www.abrandnewstory.nl
Nieuwsgierig naar meer blikken op schaamte? Klik hier voor mijn interview-reeks ‘Portie schaamte’. Of check dit artikel dat ik erover schreef: ‘Voorbij de schaamte ligt de vrijheid’.
Ben je het onderwerp (even) zat? No worries! Op A brand new story vind je volop andere verhalen van echte mensen, die je kunnen raken en inspireren.
Meer lezen van A brand new story?
Pleidooi voor meer schaamte in de boardroom
“Schaamte ís kwetsbaarheid. En daar hebben we allemaal zo’n afkeer van. Het brein haat pijn, angst en controle-verlies. Zo simpel is het.” Spijker op z'n kop door leiderschap-expert Jakob van Wielink. Ik interviewde hem voor MT/Sprout over mijn favoriete onderwerp.
Allemaal mooie mensen
Wat mocht ik dit jaar weer een mooie mensen interviewen! Telkens raak ik in de ban van hun openhartige verhalen. Waarom? Je leest het hier.
Portie schaamte #10: ‘Onze ingewikkelde liefdesrelatie is een leerschool voor mij’
Hoogleraar en schrijfster Aukje Nauta doet (bijna) nooit meer alsof. Of het nu gaat om haar driehoeksverhouding of #metoo-ervaring, zonder omhaal legt ze haar ongemak op tafel. En dat doet ze niet voor niets. ‘Shame dies on exposure, dus spreek je uit’, drukt ze volle zalen op het hart.
Portie Schaamte #9: ‘Mijn grootste schaamte heb ik uiteindelijk kunnen loslaten’
Marnix Reijmerink zegt het vaak tegen de mensen die hij begeleidt: er is geen pilletje tegen schaamte. De enige remedie is om je kwetsbaarheid te delen en vol in het licht te zetten. Hoe werkt dat? En hoe doet hij dat zelf eigenlijk?
O yes! Fellere, gedurfdere en vooral daadkrachtiger optredens svp in de BV Nederland. Huppetee: boven dat maaiveld uit graag. Diverse crises kunnen we niet meer oplossen met Calvinistisch 7-vinkjes gepolder. Dus schut af die cocon van timide groepsdenken en op de barricades. En op naar veel en veel en veel diversere, gender fluïde, bestuurskamers. I am in.
Als je je schaamte kan ” bereizen” opent het je kelders en daaronder eindeloze ruimtelijkheid.
Zeker iets dat niet vaak genoeg gezegd kan worden.. “Je bent net een mens”.. Maar op het moment dat we gaan proberen te functioneren als een machine, sta je eigenlijk als leidinggevende al met 2-0 achter. Laat “mens” zien en je krijgt “mens” terug.. Mijn ervaring is dat “empathie en vragen stellen” de sleutel vormen tot dat succes. En daar hoort standaard bij dat je het “nooit alleen doet”…
Het was heerlijk om met jou voor MT/Sprout in gesprek te zijn Teus!
Krachtig verhaal Jakob, zo waar en zo mee eens.
Mooi om te lezen: goed dat juist dit element van persoonlijke kwetsbaarheid onder de aandacht gebracht wordt! Echte emoties tonen betekent echt contact en vaak ook ruimte om de ander echt te zien. De verbinding die precies dat oplevert verzet bergen!
Mooi artikel, en zo waar! Uitspreken over kwetsbaarheid en schaamte brengt je pas echt verder.
Mooi interview! Dat de schaamte vrij mag komen van schaamte en vruchtbaar mag worden. Altijd en overal.
Dit is zo waar Jakob van Wielink. Zelfde fenomeen speelt in kerken. Ik geloof heel erg in de kracht van kwetsbaarheid. Dat verbindt, maakt ❤️en zacht en zorgt voor echt contact. Dank voor delen
Oprechte nieuwsgierigheid en reflectie zijn van essentieel belang. Naast de flexibiliteit om te kunnen en durven buigen voor wat zich voordoet.
De auteur heeft wel een punt. Vooral dat van bully-gedrag is een issue om zwakheden van de bestuurder te verbergen. Of te compenseren voor feilbaarheid.
Goed gesteld!
Dit is zo herkenbaar Jakob van Wielink. Ik hoor, zie en voel deze schaamte, onzekerheid, angst, pijn en verdriet ook in de boardroom. Het is nog steeds een groot taboe. Maar als ze eenmaal de moed en lef hebben om zichzelf krachtig kwetsbaar op te stellen en ervaren wat deze doorbrak met henzelf en anderen doet, hebben ze spijt dat ze niet veel eerder tot het besef zijn gekomen dat je alleen sneller gaat maar SAMEN toch echt veel verder komt! Op dit vlak is nog veel te winnen. Met oprechte aandacht, verbinding en engelengeduld komen we SAMEN een heel eind.
Mooi interview Teus!!
Weer top Teus!
Waar! Afgelopen dinsdag begonnen we onze dag met het strategisch team met het delen in kleine groepen. De vraag: waar voel jij je kwetsbaar? Verhalen over gezin, lastige patronen en ouder worden werden gedeeld. Toen de hobbel genomen was zaten we heel snel bij het hart en voelde je de verbinding. Voel me op: er werd met regelmaat dankjewel gezegd. Blijkbaar geven we elkaar iets als we kwetsbaar durven zijn.
Geweldig 🥰
Het zijn van een leider, maakt je nog niet dat je een leider bent. Als leider zou je het risico kunnen nemen dat het zou kunnen werken in plaats van uit te gaan van aannames en tegen argumenten, zodat je in je comfortzone kunt blijven zitten en maandelijks je maand aftikt zonder stil te staan wat jou bijdrage is bij het afgebrand raken van je medewerkers in de hullie zullie cultuur.
Ik adviseer echter wel om de broek aan te houden en niet met de billen bloot te gaan, dat levert namelijk ook grote problemen op .
In mijn ogen gaat het vooral om acceptatie van jezelf en (daarmee) van anderen. Oordeelvrj en schaamteloos. Mens zijn met elkaar. Ik denk dan ook niet aan je ‘highs en lows’ laten zien, want ik onderscheid ze niet op zo’n manier. Soms bereik je wat je beoogde, dan was iets effectief. Soms bereik je het (nog) niet, dan is er iets anders nodig. En ja, emoties kunnen maar beter erkend (en benoemd) worden , want anders worden ze voelbaar in de communicatie – van uitbarsting tot juist onderkoeldheid – en ondermijnen ze zo de sociale veiligheid en mogelijkheid constructief ssmen te werken.
Voor iedereen is het goed om eerlijk te zijn over wat er echt in je leeft. Voor zowel leiders als medewerkers. Lang werd er gezegd: ‘op het werk moet je je emoties thuislaten’. Maar emoties kan je helemaal niet thuislaten! We hebben ze en we zijn emotionele wezens. Je kan wel allerlei strategieën hebben om emoties niet te hoeven voelen en uitten. Wat er dan gebeurt, is dat ze onderhuids zorgen voor weerstand, hakken in het zand, ondermijning. Een belangrijke voorwaarden voor een gezonde onderneming is dat alle emoties en gevoelens van leiders en medewerkers er mogen zijn. Dat ze gehoord en gezien worden en dat iedereen leert hoe je ze constructief kan inzetten. Een mooie uitdaging:)
Mooi en zeer herkenbaar. Hoe daarvoor een veilige setting te creëren en dit goed te begeleiden is de crux. Kwetsbaar durven zijn doceert ieder zelf en kan krachtig en verbindend zijn. We worden meer mens en zijn meer te vertrouwen. Een proces waar alle relaties beter van worden.
Alle menselijke emoties komen bij alle mensen voor..waarom moeten we die verbergen? Het is juist je sterke kant als je kunt zeggen wat iets je doet, waar je mee zit, etc. en je daar niet van omvalt. Ken je sterke en zwakke kanten leider, anders kun je anderen niet leiden..dan schep je alleen maar afstand en angst
Heel mooi Teus Lebbing en Jakob van Wielink. Ik denk hier vaak aan/over. Op de werkvloer hoef je, net zomin als thuis of waar dan ook, niet altijd op alles direct een antwoord te hebben. Het even niet- weten, en daarvoor uitkomen, geeft zoveel ruimte om verder te denken en beter naar elkaar te luisteren. Daar wordt alles en iedereen beter van (en leuker, beter te ‘hebben’. En dat is ook wat waard).
De luiken gaan inderdaad dicht, het echte gesprek wordt niet gevoerd en de gevolgen zijn desastreus. Want de medewerkers worden de dupe. Want de klant, cliënt of patiënt wordt de dupe. Niet open durven zijn over je onzekerheden, twijfels of niet weten uit schaamte en angst heeft hoe dan ook gevolgen. Ik heb het meermalen meegemaakt. Ben zelf om die reden uitgestapt. Omdat ik niet langer kon verdragen wat we daarmee doorleggen naar de organisatie. De hardheid in boardrooms en managementkamers sluit het hart uit. Terwijl, waar zijn we bang voor? Open zijn leidt naar verbondenheid, nieuwe inzichten en nieuwe wegen. Moreel leiderschap vraagt om kwetsbaar durven zijn.
Boeiend interview, schetst helder de verbinding met het thema sociale en psychologische veiligheid op het werk.