GEEN MINDFUCK VOOR MIJ DEZE WINTER

Ik heb een manier gevonden om Blue Mondays en andere winterse misère te bezweren. Namelijk: zoveel mogelijk contact zoeken met bevlogen mensen.

Zoals met de glazenwasser van wie de ogen gaan schitteren als ik hem vraag hoe hij onze ramen wél streeploos schoon krijgt. Of met de docent die ik interview over hoe hij leerlingen helpt om hun prestatiestress de baas te worden. En met de veranderkundige die me het netwerk binnenloodst dat ze heeft opgericht voor professionals die willen bijdragen aan een verbeterde gezondheidszorg.

Alle drie struikelen zij over hun woorden van enthousiasme en betrokkenheid zodra ze over hun vak praten. Gedoe genoeg natuurlijk in hun dagelijkse praktijk, en toch zoeken ze continu naar manieren om hun werk nog beter en leuker te maken. Voor anderen én voor zichzelf.

En die verhalen geven me energie. Ook omdat ze me weer eens doen beseffen hoezeer onze dagen bepaald worden door onze eigen kijk op de wereld

Concentreren we ons op de ellende die we via de media en het echte leven ruimschoots voorgeschoteld krijgen? Of gaan we voor de positieve benadering?

Beducht voor een winterdip, kies ik voor het laatste. En het zal dus geen toeval zijn dat ik op een luie januarizondag in Rotterdam-Noord beland bij de boekpresentatie van ‘Negativiteit Mania – Over de waan van het negativiteitsdenken’. Rijn Vogelaar, ook bekend van de Superpromoter, besloot het te gaan schrijven na Lowlands 2015, waar hij samen met zijn vrienden echt het meest fantastische festival had beleefd. ‘Maar op de terugweg naar huis hoorde ik via de autoradio een opeenstapeling van zulke nare nieuwsberichten, dat het leek alsof de wereld in brand stond. “Hoe kan dat toch, terwijl ik zo bizar gelukkig ben nu?”, dacht ik. En met mij velen anderen, dat weet ik zeker.’

We leven in de meest veilige en welvarende periode in de menselijk geschiedenis. Waarom is er dan toch zoveel negativiteit in de wereld?

Dat wilde Rijn onderzoeken en benoemen. En enkele van zijn bevindingen uit zijn boek deelt hij nu al bij de lancering. Zo wijst hij op de beperkingen van het menselijke denken – in zijn woorden: de collectieve ‘mindfuck’  – waar we allemaal mee te dealen hebben. Nare dingen blijven langer hangen, zo werkt ons brein nu eenmaal, legt Rijn uit.

En daarnaast is er natuurlijk een grote rol weggelegd voor de media. ‘Negativity spreads faster than any Justin Bieber song’, constateerde zanger Vanilla Ice al eens, en zo is maar net, stelt Rijn. Journalisten zijn veelal gepind op slechte berichten, want: afwijkend en dus beter verkopend. ‘Begrijpelijk misschien, maar wel met een grote keerzijde. Want als we alleen naar het NOS Journaal zouden kijken, krijgen we geen goed wereldbeeld.’

Hoop op een kentering is er gelukkig wel, besluit de auteur. En die begint vooral bij onszelf. Dat we ons allereerst bewust worden van ons negativiteitsdenken.

En daarna met onze hersenen aan het oefenen slaan, zodat ze gevoeliger raken voor positieve prikkels

Grappig genoeg had Pascal Cuijpers, de bevlogen leraar en faalangstreductietrainer die ik eerder deze week interviewde voor een onderwijsmagazine, het daar ook al over. Over het plezier dat we kinderen zouden doen als we hen al jong leren om negatieve gedachten om te buigen naar positieve, om zich zo te wapenen tegen alle druk die de prestatiemaatschappij hen oplegt.

Pascals woorden neem ik graag ter harte in de opvoeding van mijn eigen kroost. Al is het alleen al om ze door deze periode van CITO-toetsen en MBO-examens te loodsen. Maar laat ik ondertussen ook scherp blijven op mijn eigen hersenen. Want zo te horen van Rijn was ik – als mens en als journalist – al best lekker bezig met mijn alertheid op bevlogen contacten en positieve interviews.

Dapper voorwaarts dus. De grijze wintermaanden zijn immers nog niet voorbij.

 

Tekst: Teus Lebbing, www.abrandnewstory.nl

 

 

Ben benieuwd naar jullie reacties en ervaringen met het uitbannen van eventuele winterdips. Mocht deze blog je aanspreken en je ‘m willen delen – graag!

 

Meer lezen over veerkracht en persoonlijke groei, lees ook: ‘Genieten van mijn vrijheid’, ‘Hoe rijk ben ik eigenlijk?‘, ‘Zo ben ik nu eenmaal, dat ga ik vaker zeggen’,  ‘Geen bucketlist maar kaasfondue of ‘Hoe zeg je nee tegen dat eeuwige pleasen?’.